<- 270 Keizersgracht              Panorama              Keizersgracht 264 ->

Dit 5,69 m. brede koopmanshuis is omstreeks 1708 gebouwd voor Hendrik Nutgens.

Het heeft een halsgevel met vleugelstukken, een getoogd fronton en een stoep.

Van 1782 - 1800 is het eigendom van en wordt het bewoond door Jacob Campen, notaris.

Tegenwoordig heeft het een rechte kroonlijst met twee consoles, een kap, een dakvenster en een empire snijraam. De oude stoep is bewaard gebleven.

Geschiedenis Keizersgracht 268

De uit Aken afkomstige lakenkoopman Eliseas Haerel †1626 , die in 1615 met vrouw en acht kinderen naar Amsterdam is gevlucht, koopt in 1620 het kavel aan de Keizersgracht en laat er een huis op bouwen. Men zegt dat zijn bezittingen onderweg verloren zijn geraakt.

Alleen een pakket lakens dat met een ketting aan de wagen was vastgebonden was nog aanwezig. De koopman heeft, als dank of als aandenken, een deel van de ketting laten vergulden en aan de gevel gehangen als gevelteken. In 1643 is voor het eerst een melding gevonden met deze huisnaam.

In de 18e eeuw staat het huis bekend als spookhuis, voorbijgangers hoorden er gestommel. Dat zou afkomstig zijn van de rondwarende geest van de ongelukkige weduwe van Rauws, de directeur-generaal van de Stadsgebouwen. Rauws is op 11 mei 1772 omgekomen bij de grote brand in de Schouwburg op de Keizersgracht 384. Zijn vrouw heeft zich later opgehangen.

De monumentenstatus

Direct na het instorten en slopen van de twee voorhuizen brak een discussie los over de vraag of de te herbouwen panden op de Rijksmonumentenlijst konden blijven. De Rijksdienst wilde de panden afvoeren van het register. Immers, na de herbouw zou er geen sprake meer zijn van monumenten in de zin van de Monumentenwet, omdat monumentale waarden niet meer aanwezig zouden zijn. De gemeentelijk monumentenzorgers waren het daarmee niet eens, omdat dat de nieuwe eigenaar vrij spel zou geven, mogelijk met slechte gevolgen voor het stadsbeeld: de verder gave gevelwand van de Keizersgracht zou dan op een verkeerde wijze worden aangeheeld. Bovendien zou er een slechte signaalwerking van uitgaan: speculanten die monumenten laten instorten, worden vervolgens beloond met afvoeren van de gebouwen van de lijst. Het kan als een probleem worden gezien dat de Monumentenwet geen herbouwplicht bevat. Reconstructie van een verloren gegaan monument wordt ook niet gesubsidieerd, omdat in de gangbare definitie geen sprake is van een monument. De herbouw van de twee panden aan de Keizersgracht gebeurde dan ook zonder monumentensubsidie, met als gevolg dat de herbouw een kostbare aangelegenheid was met een flinterdun rendement.